Ρίβας, Άνχελ ντε Σααβέδρα, δούκας του-

(Angel de Saavedra, duque de Rivas, Κόρδοβα 1791 – Μαδρίτη 1865). Ισπανός συγγραφέας και πολιτικός. Από αριστοκρατική οικογένεια, έλαβε ενεργό μέρος στον πόλεμο της ανεξαρτησίας εναντίον των Γάλλων. Για τις φιλελεύθερες ιδέες του όμως καταδικάστηκε σε θάνατο από την κυβέρνηση της παλινόρθωσης και αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό. Το 1834 γύρισε στην Ισπανία. Οι θεατρικές όμως επιτυχίες του και η αριστοκρατική του καταγωγή τον ώθησαν σιγά-σιγά προς ένα άκαμπτο συντηρητισμό: έτσι εξορίστηκε πάλι από τη φιλελεύθερη κυβέρνηση του 1838 και, αφού υποστήριζε στη συνέχεια μετριοπαθείς θέσεις, έγινε γερουσιαστής, πρεσβευτής στη Νεάπολη και στο Παρίσι, πρόεδρος της κυβέρνησης, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, διευθυντής της Βασιλικής Ακαδημίας. Αν και στα πρώτα του Ποιήματα (1814) και έως το ποίημα Φλορίντα (1826) ο Ρ. ήταν ακόμα επηρεασμένος από τον νεοκλασικισμό, ήδη στο Ο νόθος μαύρος (1834) και στα επόμενα έργα του η ρομαντική ποιητική επικρατεί με αναμφισβήτητη εκφραστική δύναμη, μέχρι σημείου να αναδεικνύει τον Ρ. ως έναν από τους ρωμαλεότερους εκπροσώπους του ισπανικού ρομαντισμού. Τέτοιος πραγματικά αποκαλύπτεται τόσο στις Ιστορικές ρομάντσες (1841), όσο και κυρίως στα θεατρικά έργα του, από τα οποία ξεχωρίζει το περίφημο δράμα Δον Αλβάρο ή Η δύναμη του πεπρωμένου (1835) που αργότερα ενέπνευσε στον Βέρντι την ομώνυμη όπερα. Στο έργο αυτό ο Ρ. όχι μόνο ανεβάζει στη σκηνή μια ζωή πλούσια σε θεατρικά στοιχεία, αισθηματικά γεγονότα και συγκρούσεις, αλλά και απελευθερώνει οριστικά την ισπανική σκηνή από την υποταγή στις τρεις αριστοτελικές ενότητες.